Geduld

11 januari 2022

"Aanvaarden van wat is, door de kwaliteit ‘laten’ te leren. Laat mensen, inclusief jezelf, zijn zoals ze zijn”. Zinnen die ik laatst tegenkwam en die ik even moest laten bezinken. Confronterend en actueel.

Ik geef toe: ik ben niet de meest geduldige persoon. Veel mensen die ik begeleid geven me terug dat ik zo rustig ben en goed kan luisteren. En dat klopt. Bij anderen aansluiten, doorvragen, ruimte geven, dat gaat me goed af. Maar er komt een moment dat er overgegaan moet worden tot actie. Er moeten stappen gezet worden en doelen behaald. Ik zie al snel waar mensen effectiever kunnen zijn, of welke mogelijke wegen het onderzoeken waard zijn. En dan komt het aan op blijven aansluiten, de tijd nemen, mensen laten zijn waar ze zijn en hun eigen weg laten ontdekken. Ieder ontdekt voor zichzelf de weg op zijn eigen manier, op het moment waarop hij eraan toe is. Niet invullen wat de ander nodig heeft. Maar opmerkzaam aanwezig naast iemand staan. Ik groei erin ;-)

In het groot wordt er van ons allemaal in deze tijd veel geduld gevraagd. Wat zouden we graag weer vrij zijn. In het dagelijks leven, werken, reizen, elkaar zonder schroom ontmoeten. We willen zo graag uit de situatie waar we ons in bevinden waarin angst, onrust en beperkingen ons belemmeren. En we verschillen soms radicaal van mening over hoe we die vrijheid kunnen bereiken. Het is moeilijk om de ander te ‘laten’ en de vrijheid om eigen keuzes te maken wordt bedreigd.

Wachten is niet passief

Over geduld schreef priester, hoogleraar en auteur Henri Nouwen een prachtige tekst:

“Een wachtend persoon is een geduldig persoon. Het woord 'geduld' betekent de bereidheid om te blijven waar we zijn en de situatie ten volle te beleven in de overtuiging dat iets dat daar verborgen is zich aan ons zal manifesteren. Het moment is leeg. Maar geduldige mensen durven te blijven waar ze zijn. Geduldig leven betekent actief in het heden leven en daar wachten. Wachten is dus niet passief. Het gaat om het koesteren van het moment, zoals een moeder het kind voedt dat in haar baarmoeder groeit.”

Henri Nouwen leert ons de kunst van het leven in het moment. Actief aanwezig zijn in het hier en nu. In de overtuiging dat dat ons iets zal brengen. Dat daarin iets verborgen ligt wat we kunnen ontdekken. Ontvankelijk zijn. Meebewegen met wat er is en niet er tegenin.
Een mooie uitdaging om zo het nieuwe jaar in te gaan.

Wij wensen je een betekenisvol 2022 toe!

Harmke van Dam, loopbaancoach