Beroepskeuze van Tjeerd

Een persoonlijk verhaal over groei in werk, keuzes maken, stress en verlies

De loopbaan van zijn vader bepaalde de beroepskeuze van Tjeerd van DamTjeerd: Eind jaren ’70 werkte mijn vader bij Van der Spek Zoetermeer, een groothandel in boter, kaas en eieren. Hij was chauffeur en ging graag bij zijn klanten -bestaande uit restaurants en bakkerijen- langs. Het was hard werken, maar hij maakte altijd ruimte voor een kop koffie en praatje, waarin hij zijn sociale eigenschappen kwijt kon. Van nature was hij een mensgericht en contactrijk iemand die met humor en oprechte interesse gemakkelijk een gunfactor creëerde en klanten voor zich won. Het was nog een tijd zonder smartphones, waarbij het voor mijn moeder altijd afwachten was wanneer mijn vader ’s avonds thuiskwam. Zijn broodtrommel lag standaard voorin de vrachtwagen tegen het raam. Hij maakte veel kilometers en kreeg van Mercedes Benz soms een certificaat als hij er weer een miljoen had afgelegd.

“Mijn vader maakte altijd ruimte voor een kop koffie en praatje, waarin hij zijn sociale eigenschappen kwijt kon.”

Mooie herinnering

Ik was een jaar of acht en mocht, net als mijn broer, af en toe mee als ik vrij was van school. We kregen ijs bij restaurants en af en toe een gebakje bij de bakker. Mijn vader zat goed in zijn vel en de functie paste bij hem, al was werk toen veel meer een plicht dan een keuze; er moest gewoon brood op de plank komen. Mijn vader was een gewaardeerde medewerker met een sterk verantwoordelijkheidsgevoel. Hij deed meer dan wat er van hem verwacht werd en de klanten liepen met hem weg. Dat viel ook op bij de leiding van Van der Spek en begin jaren ’80 kreeg hij een promotie-aanbod of hij de functie van regiomanager wilde gaan vervullen. Een vraag die hem streelde, maar hem tegelijkertijd kopzorgen bezorgde. Kon hij dat wel, zonder leidinggevende ervaring? Tegelijkertijd was het ook een mooie kans, hij ging er financieel op vooruit en kreeg een auto van de zaak, een mooie Volkswagen Passat. Bovendien kon hij in zijn beleving ook niet weigeren… Daar kon hij niet mee aankomen bij de directie.

“Hij kreeg een promotie-aanbod voor de functie van regiomanager. Dat kon hij in zijn beleving niet weigeren...”

Nieuwe functie

Hij accepteerde de baan en zijn functie veranderde van de vrijheid van het chauffeuren en op pad zijn naar een interne kantoorbaan: veel bellen en plannen en problemen oplossen. Hij voelde zich verantwoordelijk voor het werk van de andere chauffeurs. En aangezien voor mijn vader nooit iets te gek was, had hij bij klanten hoge verwachtingen gecreëerd, waar andere chauffeurs misschien niet aan voldeden. Dit bracht voor mijn vader grote loyaliteitsconflicten met zich mee waar hij slapeloze nachten van had. Op zijn vrije zaterdag ging hij alsnog zélf bij klanten langs om relaties goed te houden. Hij biechtte bij mijn moeder op dat hij liever vandaag dan morgen terug zou willen op de vrachtwagen. Maar tegelijkertijd kon hij dat niet maken richting de directie en hij zou, met vier opgroeiende kinderen, er ook financieel teveel op achteruitgaan. Volhouden was het credo, maar tegen beter weten in. In 1983 werd hij ernstig ziek.

“Hij wilde nog liever vandaag dan morgen terug naar z’n oude baan. Maar dat kon hij niet maken en hij zou er financieel, met vier opgroeiende kinderen, teveel op achteruit gaan.”

Ziek

Overspannenheid leek eerst de diagnose, maar het bleek leukemie te zijn. Na een aantal maanden is mijn vader op 42-jarige leeftijd overleden. Zijn ziekte zal niet veroorzaakt zijn door zijn werk, maar wij hebben altijd het gevoel gehad dat het er wel degelijk mee samenhing. Doordat ik die laatste werkjaren mijn vader heb zien wegkwijnen onder zijn werklast had ik zelf een negatief beeld van werken gekregen wilde zelf liever maar doorstuderen dan aan een baan te beginnen. Vaak heb ik daarna in mijn werk gedacht aan mijn vader. Hoe was het gegaan als hij andere keuzes had gemaakt? Als hij in een coachings- of loopbaantraject had kunnen onderzoeken wat voor werk bij hem paste, wat hem energie gaf en wat zijn drijfveren waren? En als hij wellicht gewoon chauffeur was gebleven?

“Zijn ziekte zal niet veroorzaakt zijn door zijn werk, maar wij hebben altijd het gevoel gehad dat het er wel degelijk mee samenhing.”

Drijfveer voor Van Dam Loopbaanbegeleiding

Het is mijn drijfveer geworden om het bedrijf “Van Dam Loopbaanbegeleiding” te starten. De impact die werk heeft op je kwaliteit van leven is enorm. En werk kan leuk zijn, en inspirerend. Dat ervaar ik gelukkig zelf iedere dag.

Tjeerd van Dam

Anderen over ons